kittaro blog | reviews
Trisevgeni Manousaki said...
Prokeitai kata tin apopsi mou gia ena pragmatika monadikis aisthitikis kai poiotitas blog.
Bravo sto diaxeiristi tou!
Anonymous said...
Συμφωνώ με την φίλη Τρισεύγενη παραπάνω, πραγματικά είναι ένα λιτό και αισθητικά τέλειο μπλογκ (αν και εγώ είμαι λάτρης των φωτεινών χρωμάτων :-)).
Μπήκα για πρώτη φορά και βρήκα μερικές πραγματικά μοναδικές υπέροχες αναρτήσεις...
Μαρία
kittaro... said...
Τα λόγια σας με τιμούν! Σας ευχαριστώ.
le chemin des grands jardins said...
C'est un bon principe. Bonne chance. Roger
Jessica Antonaki said...
Μια όμορφη παρουσία σε ένα κόσμο που γίνεται όλο και περισσότερο άσχημος. Ευαισθησία και μελαγχολία αλλά και μια πνοή ζωής μου βγάζουν οι σελίδες σας..
Καλό σας ταξίδι εδώ..
kittaro... said...
Ζούμε μόνο για ν’ ανακαλύψουμε την ομορφιά... Για να μεταλαμπαδεύσουμε αυτή την πνοή ζωής, όπως εύστοχα το θέτετε κι εσείς… Όλα τ’ άλλα είναι μια μορφή αναμονής…
Σας ευχαριστώ.
Anonymous said...
Αιθεροβάμων, εκκολαπτόμενος κυβερνοαρμενιστής! Φίλε μου χαίρομαι ιδιαίτερα που ανακαλύπτω εδώ ένα από τους λίγους εναπομείναντες γνώστες του πλούτου της γλώσσας μας.. Και παράλληλα μια ευγενική ψυχή.
Καλό σας βράδυ και καλά ταξίδια!
kittaro... said...
Εγώ να δείτε πόσο χαίρομαι που διαπιστώνω πως ακόμη σαγηνεύει ο φλοίσβος αυτής! Καλά ταξίδια με ούριους ανέμους εύχομαι…
Σας ευχαριστώ πολύ.
Nick the greek said...
Θα ήθελα και εγώ να εκφράσω δημοσίως την ξεχωριστή χαρά που αισθάνομαι φιλοξενώντας εδώ ένα αληθινό άνθρωπο και φίλο. Είναι τιμή για μας να παρουσιάζουμε αξιόλογα και αγαπημένα μας blog.
Και είμαστε βέβαιοι ότι το ίδιο θα τον αγαπήσετε και εσείς μέσα από τις σελίδες του. Καλή χρονιά φίλε μου και να είσαι πάντα εδώ μαζί μας..
kittaro... said...
Ερίτιμε Κε Nick,
είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός, πως εσείς και μερικοί άλλοι φίλοι, νέοι ή παλιοί κοσμείται με την παρουσία σας την ιστολογική κοινότητα… Με τη συμπεριφορά, τη συνέπεια, τον πλουραλισμό και την ποιότητα σας!
Ορμώμενος και μόνο απ’ αυτό, θα θεωρούσα προσωπικά ατόπημα, να μην είμαι και να μην παραμένω συνοδοιπόρος σας στο μικρόκοσμο αυτό, που με θαλπωρή… ζεστή… οικεία… κι ευχάριστη ατμόσφαιρα… κι όποιο ακόμη συναίσθημα αβίαστα πηγάζει απ’ αυτόν, μας υποδέχεται και μας φιλοξενεί όλους μας…
Ας είναι ετούτη η αφετηρία μας λοιπόν, για μία καλή… χαρούμενη… χρονιά γεμάτη φώς!!!...
V said...
Mε εντυπωσίασε το blog σας αγαπητέ kittaro! Δεν είναι μόνο η αισθητική, δεν είναι μόνο η ευαισθησία και το βάθος της σκέψης, είναι και η εξαίρετη χρήση της γλώσσας μας! Ειλικρινά, σαν να πίνω από καθάρια πηγή αισθάνθηκα διαβάζοντας αναρτήσεις σας... Με εντυπωσιάσατε και εσείς με την ευγένια του λόγου σας!
Να είστε καλά ! Θα σας διαβάζω :)
kittaro... said...
Το ίδιο εντυπωσιασμένος είμαι κι εγώ κυρία V,
Ευελπιστώ να είναι τόσο καθάρια και βελούδινη η πηγή, που μέσα της να μπορεί να κολυμπά όλη η ευτυχία σας…
Να είστε καλά!
τα άνθη του κακού said...
τα άνθη του κακού στάθηκαν για λίγο άφωνα, να παρακολουθούν το φεγγαρίσιο ταξίδι ανάμεσα στα σύννεφα, στο blog του kittaro...
Έστρεψαν για λίγο το κεφάλι προς το δικό τους ουρανό, ένα γκρί συννεφιασμένο ανταπόδωσε το βλέμμα, υπενθύμιση της προηγούμενης βροχής μα μετά η ψυχή τους, ναι έχουν, μην ακούτε τι λένε για εμάς, πιάστηκε από το πέταγμα των γλάρων και γεύτηκε λίγο αρμύρα... Παράξενη αυτή η γεύση, παράξενη η γεύση της σκέψης των ανθρώπων...
Τα γαλάζια γράμματα μαγνήτισαν το βλέμμα τους "... μόνο ένα κλίμα νηπενθές..." έγραψε ο kittaro, νηπενθές είπαν τα άνθη αναστενάζοντας, γεύση ξεχασμένη, φτιαγμένη από καννέλα και γαρύφαλλα, θα ερχόμαστε ναι, θα ερχόμαστε εδώ για όλες τις γεύσεις, τόσο διαφορετικές... σα να είναι ένας άλλος ανθρώπινος κόσμος εδώ, κρίμα να μην μπορούμε ν΄απλώσουμε τις ρίζες μας να κοιτάμε για πάντα αυτόν τον ουρανό και να ταξιδεύουμε με τις λέξεις-γλάρους... είπαν...
kittaro... said...
Τα άνθη είναι πάντα ευωδιαστά,
ίσως να μην είναι τελικά άλλος ο κόσμος μας αυτός, μα ενδεχόμενα ο πραγματικός… ίσως… άλλωστε η φύση έχει προνοήσει ώστε τα πουλιά να κελαηδάνε μετά από κάθε καταιγίδα… γιατί όχι κι εμείς...
Σας ευχαριστώ.
Anonymous said...
Δεν μπορώ και εγώ παρά να σταθώ ευλαβικός προσκυνητής μπροστά στους προηγούμενους σχολιαστές και στον κιτταρο..
Με γοήτευσε η συνομιλία, το μπλογκ και η ευαισθησία που εισέπραξα κατά την παραμονή μου εδώ. Θα ήθελα να απευθύνω και εγώ με τη σειρά μου ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους και προπαντός σ' ότι ή όποιον προνόησε να υπάρχει σε ένα φθαρτό κόσμο ένα αθάνατο πνεύμα.
Και θα ήθελα να παρακαλέσω όσους διαβάσουν αυτό το σχόλιο να προβληματιστούν με την ένδεια του σημερινού λόγου. Πλούσιες και πανέμορφες λέξεις όπως ιλαρός, μειλίχιος, κόλαφος, νηπενθής, νείρωμαι, φείδομαι και ένα σωρό άλλες που δεν μου έρχονται στο νου αυτή την ώρα έχουν εκλείψει παντελώς από το λεξιλόγιό μας.
Καλή χρονιά σε όλους..
Βασίλειος
kittaro... said...
Έχετε απόλυτο δίκιο Βασίλειε,
ο πλούτος της γλώσσας μας είναι τόσο ανυπέρβλητος, που δεν μπορεί καν να περιγραφεί… Ας μη τον αφήσουμε λοιπόν να χαθεί…
Σας ευχαριστώ.
Παντελής said...
Παιδιά συγνώμη αλλά εγώ δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα από τη συνομιλία σας. Το μπλογκ μου αρέσει πολύ πάντως.
kittaro... said...
Αγαπητέ Παντελή,
κανείς ποτέ δεν μπορεί να κατανοήσει αρκετά… Η προσπάθεια είναι πάντα αυτή που μετρά… Άλλωστε για να φτάσει κανείς στο φεγγάρι, πρέπει πρώτα να εγκαταλείψει τη γη...
Σ’ ευχαριστώ.
geminis said...
saludos con cariño de México para ti y tus seguidores besos
oallosmoueautos said...
Στο ταξίδι του μικρού αυτού μας κόσμου πότε δεν περιμέναμε, δεν έφτανε η φαντασία εκεί ούτε η γνώση, ότι θα συναντούσαμε τέτοια λιμάνια να ρίξουμε άγκυρα όπως στο δικό σας αγαπητέ kittaro!
Μας έχετε όλους εμάς εντυπωσιάσει βαθύτατα και ολόψυχα σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στην σκέψη σας, στην έκφρασή σας και στην ζωή σας την ίδια .
Κοσμείτε τον χώρο τούτο με την παρουσία σας!
kittaro... said...
Σαν να είναι ο άλλος μας εαυτός…
Το αγαπάμε πραγματικά αυτό το λιμάνι… Το πονάμε… Επειδή με τρόπο λιτό κι απέριττο ενάντια στις κακουχίες των καιρών, σαν άλλη μητρική αγκαλιά, σαν οικογενειακή σκηνή, φιλοξενεί αγόγγυστα, όλα τα όνειρα μας…
Σας ευχαριστώ!
Αθηνά said...
Θα ήθελα και εγώ να χαιρετίσω την όμορφη παρέα σας και να σας πω ότι και εγώ κάπως σαν τον Παντελή αισθάνθηκα στην αρχή.
Διαβάζοντας την απάντηση του αγαπητού κίτταρο, κατάλαβα ότι έχει δίκιο και ότι σ' αυτό εδώ τον κόσμο, το ταξίδι πολλές φορές είναι πιο όμορφο από τον προορισμό.
Καλά μας ταξίδια λοιπόν θα έχετε ακόμη ένα επιβάτη στο πλοίο σας.
kittaro... said...
Μη το λησμονείτε ποτέ αγαπητή Αθηνά,
ακόμη και το μακρύτερο ταξίδι… ξεκινά με το πρώτο, μικρό βήμα...
Σας ευχαριστώ.
Anonymous said...
Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο ! ! Είναι από τις σπάνιες φορές που κάτι άψυχο αγγίζει την ψυχή μου. Σας ευχαριστώ από βάθους καρδίας !! Και ευχαριστώ και τους οικοδεσπότες σας!
Είναι πολύ όμορφο να ανακαλύπτεις σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, ανθρωπιά, αγάπη και φιλία. Εχουμε θυσιάσει στο βωμό του κέρδους, του χρήματος και των μνημονίων αξίες και ηθική.
Τέλος θα ήθελα να προτείνω στους αναγνώστες σας να διαβάσουν την επιστολή σας του πατέρα προς το παιδί https://www.kittaroblog.com/2010/10/sto-paidi-moy.html είναι τόσο επίκαιρη!
Με συγκίνησε πραγματικά. Καλή χρονιά να έχετε. Πράγματι υπάρχουν κομμάτια ψυχής εδώ..
Μια ανώνυμη φίλη ψυχής..
kittaro... said...
Πραγματικά έχω μείνει ενεός!!! Δεν περίμενα ποτέ, απ’ τη στιγμή που αποφάσισα τη δημιουργία του συγκεκριμένου ιστολογίου, πως θα είχε τέτοια ένθερμη αποδοχή, απ’ την εκλεκτή ομήγυρη των συνοδοιπόρων μου… Σας ευχαριστώ θερμά γι αυτό!!!
Θα ήθελα όμως να κάνω μία φιλική επισήμανση αγαπητέ ανώνυμε 7:38 PM στο σημείο αυτό. Δεν πρόκειται για κάτι άψυχο (που προφανώς λόγω κεκτημένης ταχύτητας) αναφέρατε… Είναι ένα μέρος του πραγματικού μου εαυτού! Υπάρχουν κομμάτια της ψυχής μου διάσπαρτα εδώ!!! Που ‘ναι με μαθήματα ζωής απ’ αλμύρα και ήλιου φως σμιλεμένα…
Μα είμαι φτωχός… και δεν κατέχω άλλο τι, πέρα απ’ τα όνειρα μου… για να διαβαίνεις εσύ περαστικέ τ' άπλωσα μπροστά μου… Πάτα ανάλαφρα λοιπόν, γιατί πατάς πάνω στα όνειρα μου!!!...
Λεωνίδας Π. said...
Φίλε μου είστε πάμπλουτος έστω στα όνειρά σας.. Και μην ανησυχείτε ανάλαφρα θα πατήσουμε, ανάλαφρα θα τ' ακουμπήσουμε.. Γιατί τα άγια πράγματα με ευλάβεια αγγίζουμε..
kittaro... said...
…κι αν ενδεχόμενα, δεν είναι αρκετό αυτό… τότε σίγουρα, είναι μία πολύ καλή αρχή…
Σας ευχαριστώ Κε Λεωνίδα
Anonymous said...
Θα ήθελα να εκφράσω και εγώ τον θαυμασμό μου για το μπλογκ. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο, αξιόλογο. Αλλά και λίγο μελαγχολικό?
kittaro... said...
Ξέρετε αγαπητέ ανώνυμε φίλε,
η πρόοδος του ανθρώπου χρωμάτισε σιγά - σιγά τη μελαγχολία με χρώματα σκούρα! H αδιάκοπη πορεία προς τα εμπρός, δυσκολεύεται απ’ τους μελαγχολικούς(!) που απολαμβάνουν να σταματούν… να κοιτούν γύρω τους… προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν είσαι μελαγχολικός, θεωρείσαι πλέον ταυτόχρονα (για κάποιους έστω) κι οπισθοδρομικός...
Όμως για τους αρχαίους προγόνους μας (υπάρχουν άπειρα παραδείγματα), ήταν σαφές, πως δίχως τη σιωπηλή παρατήρηση… την πνευματική αναζήτηση… την αμφισβήτηση… το αποτράβηγμα… το στοχασμό… κανένα μεγάλο ανθρώπινο επίτευγμα… καμία βαθυστόχαστη έμπνευση… κανένα σπουδαίο σχέδιο ή έργο… δεν θα ήταν δυνατό!
Θεωρούσαν ότι η μελαγχολία ήταν η ιδιότητα που έκανε έναν άνθρωπο, παρά τον πλούτο… τη δόξα… ή τη σοφία του… να μη σταματάει να ψάχνει για την ουσιαστική αξία… το νόημα της ζωής… και της ανθρώπινης ύπαρξης… παραμένοντας όμως ταπεινός και σεμνός και έχοντας επίγνωση των ανθρώπινων ορίων του... O μελαγχολικός ήταν πρότυπο στο οποίο πολλοί ήθελαν να μοιάσουν.
Όμως αλλοίμονο! Μη θεωρήσετε ούτε μία στιγμή σας παρακαλώ πως κομπορρημονώ… Απλά θεωρώ Και τη μελαγχολία απαραίτητο συστατικό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης και μάλιστα θετικό!!! Οπότε απ’ αυτή την άποψη ναι! Είναι και μελαγχολικό…
Σας ευχαριστώ.
Anonymous said...
Αγαπητέ κίτταρο τι να απαντήσω μπροστά σ'αυτή την υπέροχη αιτιολόγηση? Με έχετε αφήσει πραγματικά άφωνη.. Σας ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε να απαντήσετε στο ανώνυμο σχόλιό μου..
Είστε πράγματι απέραντααααααα ευγενής. Ελενα (η ανώνυμη φίλη και φανατική πλέον αναγνώστης σας).
kittaro... said...
Κι εγώ σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και τα καλά σας λόγια…
Απόστολος said...
Ένα ιστολόγιο υπέροχης αισθητικής δυνατού και μεστού λόγου ενός διανοητή και πραγματικού κυρίου. Εύγε σας η παρουσία σας κοσμεί τον κυβερνοχώρο.
kittaro... said...
Σας ευχαριστώ πολύ Κε Απόστολε,
για τους ιδιαιτέρως κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, αλλά και για το χρόνο που αφιερώσατε ώστε να τους διατυπώσετε αυτούς.
Να είστε καλά.
Jenny said...
Einai teleio.. San ena omorfo xilino xeiropoiito istioforo pou taxidevei kato apo to melagxoliko fws tis selinis se mia apali kai isixi thalassa.
Eilikrina me taxidepse..
Signomi gia ta greeklish alla distixws sto pliktrologio mou den exei egkatastathei i elliniki glwssa. Kai oi gnwseis mou einai aneparkeis..
Anonymous said...
Ένα πραγματικό διαμάντι! Αποφεύγω να γράψω μέσα στην άμμο μήπως κάποιοι το εκλάβουν σαν υποτίμηση των δικών τους.
Όμως λάμπει!
Cranberry said...
Πολύ όμορφο blog!
Elegance said...
Aγαπητέ Kittaro μπορεί να μην έχουμε ξαναμιλήσει, όμως μου είσαι γνωστός από καιρό κι έχω παρακολουθήσει τα εξαιρετικά κείμενα σου γύρω από τη λογοτεχνία και τη μουσική!
Ευχαριστώ για την απάντησή σου στο σχόλιό μου, προσπαθώ κι εγώ ν' απαντώ στα σχόλια των φίλων, μια κι η πνευματική επικοινωνία είναι ό,τι ουσιαστικότερο μπορούμε να έχουμε στη ζωή μας.
Χαίρομαι να γνωρίζω ανθρώπους με περιεχόμενο και με ουσιαστική ευγένεια!
Είμαι βαθειά συγκινημένη από την έκφραση της εκτίμησης μιας ευγενικής και ποιητικής ψυχής, που με τιμά με τη φιλία της!
Ευχαριστώ κι ανταποδίδω με ζεστασιά κι αγάπη! Έχεις μια υπέροχη σελίδα, βαθύ και λυρικό λόγο, γεμάτο μουσικότητα κι ομορφιά! Χαρά μου ν' αφήσω και τη δική μου πινελιά!
Με την αγάπη μου!
Estella said...
Όσοι με παρακολουθείτε θα παρατηρήσατε την αλλαγή της playlist. Ήθελα να ξεκινήσω από εκεί γιατί οφείλω να ευχαριστήσω τον φίλο και εξαιρετικό -από κάθε άποψη- blogger kittaro που μου χάρισε αυτές τις νέες μελωδίες.
Top Blos said...
Πληθωρικότατος και ευπροσήγορος όπως πάντα !!! αγαπητέ μας kittaro … στολίζεις με χαμόγελα τα μάτια μας και κοσμείς με το λόγο σου ετούτο εδώ τον χώρο… που σε δέχεται και σε ευχαριστεί ως παλιό γνώριμο και φίλο !!!
Να είσαι καλά ! :)
Δηϊδάμεια said...
"Τη μελαγχολική μου τέχνη ασκώντας".
Την μελαγχολική μου τέχνη ασκώντας, στην σιωπή της νύχτας, όταν μονάχο του φρενιάζει το φεγγάρι, κι οι εραστές ξαπλώνουν αγκαλιά με τη θλίψη τους, παιδεύομαι το φώς να τραγουδήσω, όχι από φιλοδοξία ή για τον επιούσιο, ούτε για επίδειξη στο παζάρι των ταλέντων σε φιλντισένια παλκοσένικα, μα για την αμοιβή την ελάχιστη απ’ τα μύχια της καρδιάς τους.
Κι έξω απ’ το φεγγάρι που φρενιάζει δεν γράφω τούτες τις σελίδες που αφρίζουν μήτε για τον άνδρα τον περήφανο μήτε για τους νεκρούς που από ψηλά επιβλέπουν με τ' αηδόνια και τις ψαλμωδίες τους μα για τους εραστές,
που αγκαλιάζουνε αιώνων θλίψεις, που μ’ έχουνε γραμμένο, κι ούτε τους νοιάζει η μαστοριά κι η τέχνη μου.
Ντίλαν Τόμας
NOSTOS said...
...πάντα να τολμάς να μας γεμίζεις με λέξεις,λέξεις κι έννοιες όχι συμβιβαστικές,μα λέξεις που θα γεννούν ερωτηματικά και αμφιβολίες,που θα γεννούν προβληματισμούς,μόνον έτσι θα βρούμε τις αλήθειες που αναζητούμε..
Dark13Sun said...
Φανταστικός ο χώρος σου!
Πόσο χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή σκέψη!
syros2js said...
"Άνθη, πάντα θα προβάλουν"... Πόσο υπέροxη ανάρτηση... Μπράβο για τη δημιουργικότητά σας!!!
Yanni Spiridakis said...
υπέροχο το κείμενο, όμως εξαιρετικό το ιστολόγιο σου.Έχεις κάνει εξαιρετική δουλειά, αποδεικνύοντας πως το απλό μαύρο μπορεί να γίνει συναρπαστικό και δημιουργικό :[
Ανώνυμος said...
ΑΨΟΓΟΣ !!!!!
Μαζί... KaPa said...
γράφεις υπέροχα, μα σίγουρα το ξέρεις ήδη!
Fram Actual said...
Thank you, for making an appearance here and for leaving your words. I appreciate your presence. I think your heart is one of a poet, Kittaro, and your spirit one of a philosopher.
JiNi said…
A-M-A-Z-I-N-G blog. I congratulate you.
Annie said…
Since I have a something for the blue and black, really I love, love, love that blog. And now I want it to be summer, so I can wear my love and my favorite full moon. Oh well.
Jim said…
You are in point of fact a good webmaster. The site loading velocity is amazing. It kind of feels that you are doing any unique trick. Also, The contents are masterpiece. you’ve done a magnificent task in this subject!
visitor said…
Great blog here! Also your website so much up very fast!!!!!!!!!!!!!!!
Stentor said…
«Αγνάντι στ’ όνειρο»
Αν ο χρόνος πορεύεται με φιλοσοφική ροή (φτάνοντας στο πουθενά), υγκρούσεις, εναγκαλισμοί, γέλια και θρήνοι σμιλεύουν πνευματικές περιοχές (σε ακάλυπτες εκτάσεις νοητικών ευχών). Εκεί, η σιωπή του φανταστικού εκφράστηκε πάλι…
Τα είπε όλα: αυτά που τρομάζουμε να σκεφτούμε, αυτά που πνιγόμαστε να εκφράσουμε, αυτά που επιθυμούμε να ζήσουμε (ανημποροι όντες περικλεισμένοι σε εγωιστικά κελύφη αυτοκολακείας)!
Πάντα Γεια και Δημιουργία να κεντά το χρόνο σας αξιότιμε κύριε Kittaro! Ελπίζω οι δρόμοι μας (ψηφιακοί ή ζώντες) ν’ ανταμώσουν ξανά!
kittaro said…
… όλες οι δυστυχίες του κόσμου τούτου, αρκούν για να πλουτίσουν μια ψυχή και να σπάσουν τα κελύφη… μόνο να τολμήσουμε, αρκεί…
οι δρόμοι μας, ουδέποτε διαχωρίστηκαν ερίτιμε κε stentor… άλλωστε η ελπίδα σας αυτή, ανέκαθεν ήταν και παραμένει κοινή!!!
λιακαδα said…
Δεν υποκλίνομαι…Απλά στέκομαι…Ευχαριστίες δεν δίνω… γιατί και συ παίρνεις…Ο χρόνος κρίνει αν έχει κάποιος καθυποτάξει το ΕΓΩ του… αν έχει ρίξει τα “τείχη” του και αν εχει μετουσιώσει τη Γνωση σε Σοφία…Ελπίζω να προλάβω να το ανακαλύψω… : )
Starly said…
Oh, your art, your home, are all beautiful. Thank you so much for sharing through your blog.
ανώνυμη said…
βουτιά στο απέραντο γαλάζιο της αγκαλιάς σου
Jibril said…
…επιτελους ,η ομορφια της Ελληνικης Γλωσσης σε ολο της το μεγαλειο…
…παντα κοντα σας οι χαρες κι μακρια σας καθε πονος… Μετα βαθειας υποκλισεως
kittaro said…
σε βάθος ετών… για μια ακόμη φορά, με τιμάτε κε Jibril!!!…
Justice said…
The site loading speed is amazing. It sort of feels that you are doing any distinctive trick. In addition, The contents are masterpiece. you have done a wonderful job on this matter!
ανώνυμη said…
Απορώ… πόσα πρόσωπα μπορεί να έχει ένας άνθρωπος…; Πόσο καλός ηθοποιός μπορεί να είναι; Πως να ξεχωρίσεις την αλήθεια απ’ το ψέμα…; Όταν ακόμα και το ένστικτό σου και η διαίσθησή σου είναι μπερδεμένα… Δεν χρειάζεται να γράψω όνομα, έξυπνος είσαι… θα με καταλάβεις.
kittaro said…
υπάρχουν ανθρώπινα πρόσωπα… όπου ο φθονερός πάντα θα τα επαινεί δίχως να το κατανοεί… αλλά υπάρχουν κι ανθρώπινα προσωπεία, που μοιάζουν με φιγούρες οχημάτων, όταν αυτά αναπτύσσουν ιλιγγιώδεις ταχύτητες σ’ αυτοκινητόδρομους κλειστούς… τα σύνορα ορίζονται, μόνο στην ιδιοσυγκρασία του καθενός… προσωπικά αποποιούμαι τα δεύτερα!!!…
όλοι ανεξαιρέτως είμαστε και θα παραμείνουμε καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σύντομης διαδρομής μας ″ηθοποιοί″… αρκεί απλά να αναλογιστούμε τους ρόλους, που καλείται ο καθένας από ‘μας να εναλλάσσει και να ενσαρκώνει καθημερινά, μέσα στο μικρόκοσμο που τον περιβάλει… πάντα όμως υπάρχει και παραμένει ο ένας και μοναδικός, κοινός παρονομαστής… ακόμη κι αν κάποιος το επιθυμεί δε γίνεται να εξαλειφτεί… την ίδια οντότητα περιβάλει και μία ρακένδυτη και μια βραδινή ένδυση…
η αμφιθυμία μας, ενίοτε μας εξελίσσει… η αλήθεια ήταν και παραμένει πάντα εδώ… δίπλα μας!!! όμως είναι αδύνατο να την ανακαλύψει με μονόλογους κανείς… χρειάζονται δύο από ‘μας… ο ένας να την προφέρει κι ο άλλος να την κατανοήσει… ο κόσμος μας δεν ήταν δεν είναι κι ενδεχόμενα να μη γίνει ουδέποτε αγγελικός… θα ήταν ατόπημα όμως να πιστέψουμε πως δεν εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσα μας, άνθρωποι ιδιαίτεροι, αν όχι ανιδιοτελείς… άνθρωποι δίχως επαίσχυντο παρελθόν… δίχως την ανάγκη επιβεβαίωσης, που έχουν αυτοί, οι οποίοι εναντίων τους λοιδορούν… αυτοί που ολοκαίνουργιοι ακόμα μέσα στο σελοφάν τους, μόνο με δηλητήριο έχουν εμποτιστεί… αυτοί που αναζητούν μονίμως αόρατους εχθρούς, αλλά δεν τόλμησαν ποτέ να προβούν σε αυτοκριτική!!!…
αρκεί απλά να τους αφουγκραστεί κανείς… να μην περιοριστούμε στις απόψεις αυτών που εσκεμμένα εναντίων τους βυσσοδομούν… να μην αναγνώσουμε λίγες μόνο σελίδες απ’ το κείμενο της ψυχής τους… μα το κείμενο τους ολόκληρο! κι αν κάποιος το επιθυμεί ας μην το ασπαστεί… άλλωστε όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος! Κι ενδεχόμενα να το έχουμε κάνει εμείς αυτό, όχι οι άλλοι… πως θα το ανακαλύψουμε λοιπόν, αν δεν ακούσουμε και δεν κατανοήσουμε αυτά που στο σύνολο τους οι σελίδες θέλουν να μας πουν… αν δεν είμαστε εμβριθείς!!!
σ’ ευχαριστώ θερμά για το σεβασμό στο χώρο και για το κομπλιμέντο σου, μα δε θεώρησα τον εαυτό μου, ουδέποτε ούτε έξυπνο ούτε κι ευφυή… Απολαμβάνω την άγνοια και τη βλακεία μου και κάπου εκεί ανάμεσα εκκολάπτεται η δική μου τιμή… Κι αν έχω επιλογή δεν επιθυμώ να σε καταλάβω… μα να σ’ ανακαλύψω… να σε νοιώσω… να σ’ ακούσω… Μόνο τότε θα μπορέσεις να κάνεις το ίδιο κι εσύ!!!…
εύχομαι να μη συμβεί και να χάσω ένα φίλο σήμερα… αλλά δε θα έχω συμβάλει στο να δημιουργήσω έναν αγνώμονα!!!…
Anonymous said...
I am regular visitor, how are you everybody? This piece of writing posted at this web page is really fastidious.
mspink said...
Simply i wish to say your articles are as astounding. The clearness for your submit is just cool and i could assume you are knowledgeable on this subject.
Anonymous said...
Its like you read my thoughts! You appear to grasp a lot approximately this, like you wrote the book in it or something. I think that is fantastic blog. A great read. I’ll certainly be back.
anastasia said...
Usually I don’t read article on blogs, but I wish to say that this write-up very pressured me to take a look at and do it! Your writing style has been surprised me. Thank you, quite great post.
jim said...
You are in point of fact a good webmaster. The site loading velocity is amazing. It kind of feels that you are doing any unique trick. Also, The contents are masterpiece. you’ve done a magnificent task in this subject!
visitor said...
Great blog here! Also your website so much up very fast!!!!!!!!!!
Peter said...
Hi there excellent blog!
related posts
Απριλίου 19, 2020
0
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου