αργά βημάτισα τα πελάγη σου… μια έλξη άγνωστη, με σαγήνευε εδώ… να τ’ ατενίσω στάθηκα… ο τόπος τούτος, είναι μαγεμένος θαρρώ… ναι… να τον ανακαλύψω, με κάνει να επιθυμώ… με κάνει… όλα μου!!! να τον αποκαλώ…
αυτά είπε κι έμεινα ενεός…
κι ακολούθησε σιωπή… ενώ αφουγκραζόμουν των λόγων της, την ηχώ… γεμάτη από θαλασσινή αύρα και μελτέμι καλοκαιρινό… και τότε… αγνάντεψα στα μάτια της… τα δικά μου πελάγη… κι η ψυχή μου, ερμήνευσε…
ξεκινήσαμε μαζί, εδώ κι αιώνες…
related posts
βιώματα
Αυγούστου 23, 2011
0