με κυριακή

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι στη ζωή μας, που μοιάζουν θαρρείς, με Κυριακή… Κουβαλούν τον ήλιο μέσα τους! Σε φωτοσυνθέτουν και σε ηρεμούν… όπως μπορεί, μοναχά να κάνει, η μέρα τούτη… Η καρδιά τους, μια περιουσία αγάπης… που σε μετουσιώνει σε δημιουργική μηχανή… Δίχως εσάς, είμαστε χαλκός ηχών ή κύμβαλο αλαλάζον… Το σήμερα μακριά σας… είναι η φτήνια της στιγμής!!!...

Περιλαμβάνει κομμάτια αιωνιότητας, στο εσωτερικό του το δάκρυ… γι αυτό, λένε πως λάμπει… πρέπει ν’ αντλεί δύναμη από ένα κόσμο άγνωστο… μα υπαρκτό!

Γι αυτό κι εγώ, σου φύλαξα τα πρώτα μου δάκρυα... το πρόσωπο μου μ' ένα μαντήλι σκέπασα κι άφησα να το εμποτίσουν, καθώς κυλούσαν... Κι έπειτα με μιας, εκεί τα σφράγισα! τα φύλαξα για σένα… Άλλωστε δικά σου είναι… σου ανήκουν...

απόσπασμα από δημοσίευση μου σε εφημερίδα...