αν

Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου,

όταν τριγύρω σου όλοι τ’ έχουν χαμένα,

και σ’ εσέ της ταραχής των, ρίχνουν την αιτία. 

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο σου τον εαυτό,
όταν ο κόσμος δεν σε πιστεύει,
και αν μπορείς να του συγχωρείς αυτή την δυσπιστία,
να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου,
κι αν όλοι σε συκοφαντούν,
να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα, κι αν σε μισούν,
εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
και να μη κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς ,και να μην είσαι δούλος των ονείρων!

Αν να στοχάζεσαι μπορείς , δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου!

Αν ν’ αντικρίζεις σου βαστά τον θρίαμβο και την συμφορά παρόμοια,
κι όμοια να φέρεσαι σ’ αυτές τις δυό τυραννικές απάτες.

Αν σου βαστά η ψυχή να ακούς όποια αλήθεια έχεις υπομένει,
παραλλαγμένη απ’ τους κακούς για να είναι για τους άμυαλους παγίδα,
ή συντριμμένα να θωρείς όσα σου έχουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις με εργαλεία που είναι φθαρμένα.

Αν όσα απόκτησες μπορείς σε ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις,
και δίχως φόβο,
μόνομιας κορόνα ή γράμματα όλα μαζί να τα παίξεις,
και να τα χάσεις,
και απ’ αρχής ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μην βγάλεις και μιλιά ποτέ για αυτό τον ξαφνικό χαμό σου.

Αν νεύρα και καρδιά, μπορείς, και σπλάχνα, και μυαλό,
όλα να τα σφίξεις να σου δουλέψουν ξαναρχής,
κι ας είναι από πολύ καιρό σωσμένα,
κι αν να κρατιέσαι πάλη ορθός, όταν δεν σου έχει τίποτε απομείνει,
παρά μονάχα η θέληση φωνάζοντας σε όλα αυτά … Βαστάτε!!!

Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς,
δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακραίνεις.

Αν μήτε φίλοι, μήτε εχθροί, μπορούν πια ποτέ να σε πειράξουν,
όλο τον κόσμο αν αγαπάς μα κι αν ποτέ μπορείς κανέναν.

Αν του θυμού σου τις στιγμές, που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,
μπορείς να αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη, δική σου θα είναι όλη η Γη με ότι απάνω 
της έχει μείνει,
και κάτι ακόμη πιο πολύ [άνθρωπος] αληθινός θα ‘χεις γίνει!!!...

 

Rudyard Kipling